A poem and translation

( 1894 -1830  ) Christina Rossetti  

 

REMEMBER

Remember me when I am gone away

 
     Gone far away into the silent land

 
     When you can no more hold me by the hand

 
Nor I half turn to go yet turning stay

 
Remember me when no more day by day

 
     You tell me of our future that you planned

 
     Only remember me; you understand

 
It will be late to counsel then or pray

 
Yet if you should forget me for a while

 
     And afterwards remember, do not grieve

 
     For if the darkness and corruption leave

 
     A vestige of the thoughts that once I had

 
Better by far you should forget and smile

 
Than that you should remember and be sad

به یاد آر مرا آن زمان که راهی جای دورم،

جایی دور به سوی سرزمینی ساکت و آرام

آن زمان که نه تو دیگر می توانی دست هایم را بگیری ،

و نه من می توانم از توقف دوراهه برگردم

به یاد آر آن زمان که دیگر از برنامه ریزی ات برای آینده امان سخن نمی گویی

فقط مرا به یاد آر، می دانی که برای پند دادن و دعا کردن دیر است.

با این همه اگر می باید مرا مدتی به فراموشی بسپاری

و آنگاه مرا به یاد آری، اندوه مخور

به خاطر آن که اگر آن تاریکی و شرارت ردّ افکاری که من داشتم باقی گذارد

به مراتب بهتر آن است که مرا فراموش کنی و تبسم کنی

تا به یاد آری و اندوهگین باشی.

( برگردان: مژده اعتباری - عضو انجمن ، از دیّر )

:  For more Selected Poetry of Christina Rossetti